Қарға тамырды қазақпыз.
Сұраса келе қарын бөле болып шығамыз.

Өз жұрттың - күншіл,
Нағашы жұрттың – сыншыл,

Қайың жұрттың міншіл келеді.

Қартың болса, жазып қойған хатпен тең.

Немере етін жеп, сүйегін қалдырады.

Өз балаңды өскенше бағасың,
Немереңді өлгенше бағасың.